Czas ślizgu
Śnieg i lód nie są powodem, by rezygnować z treningu na świeżym powietrzu. Przesiądźcie się z wąskich opon na wąskie deski i zadbajcie o formę także zimą.

Krok łyżwowy czy klasyczny?
Jeśli postanowimy jeździć na nartach biegowych, mamy do wyboru dwie techniki, przy czym dla kolarza szala nie przechyla się wyraźnie na stronę żadnej z nich. Pod względem przebiegu ruchu nowocześniejszy i szybszy krok łyżwowy jest bliższy jeździe na rowerze, ponieważ posuwista faza odepchnięcia trwa podobnie długo jak ruch korby w dół. Jest przy tym jednak wymagane więcej wytrzymałości siłowej niż w technice klasycznej, do której potrzebne jest między innymi dużo szybkości. Z drugiej strony technika ta jest bardziej zgodna z naturalnym chodem czy biegiem. „W stylu klasycznym każdy, nawet bez kursu, może opanować pierwsze kroki” – twierdzi instruktor narciarstwa. „Przyszli narciarze w technice łyżwowej powinni natomiast radzić się fachowca.”
RADY DLA POCZĄTKUJĄCYCH
– Zacznij od prostej trasy, bez dużych wzniesień i spadków. – Weź pod uwagę również drogę powrotną. Na odcinkach z punktem zwrotnym zmienia się w drodze powrotnej profil, ze spadku robi się wzniesienie itd. – Noś pulsometr. Początkujący mogą przejąć wartości z jazdy na rowerze, zaawansowani z dobrą techniką dodają do tego około 10 uderzeń. – Nawet jeśli jesteś dobrze wytrenowanym kolarzem, na początku nie jedź dłużej niż 3 godziny, ponieważ grozi to przeciążeniem. – Wykonuj ćwiczenia na równowagę. Próbuj jeździć bez kijków, balansuj na jednej narcie (redukuje to ryzyko upadku). – Unikaj niepotrzebnego ryzyka. Na stromych zjazdach zdejmij lepiej narty i przejdź kawałek na piechotę. – Zapisz się na kurs, szczególnie jeśli chcesz jeździć techniką łyżwową. Unikniesz błędów początkujących narciarzy i szybciej się nauczysz.
TECHNIKA ŁYŻWOWA I KLASYCZNA – ZA I PRZECIW
Technika łyżwowa – dynamiczny przebieg ruchu – wysokie tempo, przyjemność z jazdy – rytm ruchu podobny do jazdy na rowerze – ciężko się nauczyć bez kursu – trasy są jeszcze mało rozpowszechnione i często krótsze (konieczność użycia ratraka) – początkującym jest trudniej dozować obciążenie Technika klasyczna – luźna jazda bez kursu – dobra możliwość jazdy z innymi osobami – duża sieć tras (potrzebne tylko dwa ślady) – przebieg ruchów jest inny niż podczas jazdy na rowerze – narty gładkie, smarowane, wymagają doświadczenia, narty z łuską ślizgają się często gorzej
Dobór sprzętu
Z zakupem nart biegowych jest podobnie jak z kupnem roweru. Wybór sprzętu zależy od sposobu zastosowania, umiejętności jazdy, wagi oraz od zasobności portfela. Fachowa rada nie zaszkodzi. Instruktorzy narciarscy chętnie ich udzielają, również w kwestii smarów. Większość szkółek narciarskich wypożycza narty. Narty Narty klasyczne dzielą się na śladowe i narty z łuską („Nowax”). Rowek pośrodku nart śladowych musi być przed każdą jazdą preparowany za pomocą wosków i klistrów, w zależności od właściwości śniegu i temperatury powietrza. Przyklejane taśmy lub łatwe w użyciu rodzaje wosku mogą tymczasowo ułatwić te procedury. Taki wydatek opłaca się jednak wyłącznie sportowcom z ambicjami. Początkującym i jeżdżącym okazyjnie zaleca się raczej narty z łuską. Powierzchnie ślizgowe nart „Nowax” wymagają od czasu do czasu użycia niewielkiej ilości wosku antypoślizgowego. W razie potrzeby łuska musi być zaimpregnowana, by nie osadzał się na niej śnieg. Waga i umiejętności narciarza oraz sprężystość (twardość) nart muszą być optymalnie dopasowane. Wzór na długość: wzrost plus 10 – 20 cm. Miarodajna jest jednak odpowiednia sprężystość (twardość) nart. Skorzystajmy z rady fachowca. Narty do narciarstwa łyżwowego są przeciętnie trochę droższe, krótsze i węższe od nart klasycznych, dzięki czemu lepiej przylegają do podłoża. Nie mają one rowka i wymagają przez to mniej pielęgnacji, ale muszą być również regularnie woskowane. Narty kombi powinny się nadawać do obu technik. Eksperci odradzają jednak taki kompromis, ponieważ wymagania są za duże, szczególnie w zakresie stylu klasycznego. Zniknęły one już prawie z rynku. Buty kombi są uniwersalne. Można je szybko zmienić z klasycznych na łyżwowe, zdejmując klamrę podtrzymującą kostkę. Początkującym oferuje się w technice klasycznej raczej większą podporę niż płaskie buty, które nadają się bardziej dla osób zaawansowanych. Wiązania są sprzedawane zazwyczaj w komplecie z nartami. Ponieważ rynek opanowało tylko kilka modeli, wybór nie jest trudny. W przypadku kijków wymagana długość nie jest zbyt zróżnicowana. Styl klasyczny: wzrost minus 15% (zaczepienie paska mniej więcej na wysokości barku), styl łyżwowy: wzrost minus 10% (zaczepienie paska mniej więcej na wysokości podbródka). Początkujący w razie wątpliwości powinni się zdecydować raczej na trochę krótsze kijki (stopniowanie: 2,5 cm). Ubranie Będą nam potrzebne: funkcjonalna bielizna, zimowa koszulka, polarowa kurtka z windstopperem, zimowe legginsy (bez wkładki). Kolarze mogą ubierać się „na cebulkę” także na trasie narciarskiej. Uzupełnieniem ekwipunku będą jedynie mocne, ciasno przylegające, raczej cienkie rękawice z dobrą przyczepnością. Oprócz tego wskazane jest: – zawsze nosić czapkę (utrata ciepła przez głowę jest duża!); – zawsze używać okularów przeciwsłonecznych i kremów z odpowiednio wysokim filtrem UV (śnieg odbija promieniowanie słoneczne nawet wtedy, gdy słońce nie jest już widoczne); – zawsze mieć przy sobie suchy T-shirt lub podkoszulek, aby móc przebrać się w drodze powrotnej (ryzyko przeziębienia, gdy jest się spoconym, bywa spore).