Są koła klasyczne, są też modele specyficzne, o małej liczbie szprych, czy też bez otworów w obręczach i są wreszcie koła Topolino... Amerykańska pomysłowość znalazła tu połączenie z najnowocześniejszą technologią. Określenie „koła rowerowe” powinno zostać zdefiniowane raz jeszcze. Identyczna z poprzednikami pozostała właściwie tylko idea – są szprychy, piasty i obręcze. Jednak materiały użyte do ich wykonania, jak też sposób ich połączenia, sprawiają, że produktu nie sposób pomylić z żadnym innym. Po pierwsze szprychy w Topolino jest to hybrydowa konstruckja z włókien kewlarowych i karbonowych połączonych za pomocą termoplastycznej żywicy. Karbon odpowiada za sztywność, kewlar dodaje wytrzymałości. Ta „mieszanka”, a raczej kompozyt, jest bardzo mocna, a jednocześnie lekka. Pojedyncza szprycha jest wytrzymalsza od typowej, stalowej, a waży tylko 1/5 masy tamtej! Jednocześnie ma własności tłumiące – amortyzuje wibracje. Po drugie piasty. W nich także wykorzystano karbonowy kompozyt, by stworzyć korpus. Po trzecie wreszcie konstrukcja, bo same materiały to dopiero połowa sukcesu. W Topolino każda szprycha sięga od obręczy do obręczy, przechodząc przez piastę, a wszystko po to, by nie zakłócać przebiegu włókien. Dodatkowo każda szprycha jest stopiona z piastą, by wyeliminować słabe punkty innych konstrukcji (zgięcie szprychy przy otworze, ruchomość połączenia elementów). Po czwarte wyczucie wagi. W typowych tylnych kołach od strony trybu szprychy biegną niemal pionowo, co powoduje konieczność ich większego naprężenia, a to wpływa na trwałość całości. W Topolino po wrażliwej stronie użyto po prostu... więcej szprych. By siły były równomiernie rozłożone, jest ich o 50% więcej jak z drugiej strony. Po piąte – efekt. Komplet kół Topolino, z aerodynamicznymi szprychami (z przodu 24, z tyłu 30) waży 1390 g. To naprawdę mało. Cena niestety odpowiednia – ok. 850 USD. Więcej informacji: www.topolinotech.com